Meneer Slomp heeft prostaatkanker. Al lang en al uitgezaaid. Hij zit al in zijn bonustijd en met hormooninjecties hopen we die bonustijd nog wat verder op te rekken. 

Omdat ik als wijkverpleegkundige al zo lang voor hem zorg, is er een vertrouwensband tussen ons beiden ontstaan.

Meneer ziet mij binnen komen met zijn wekelijkse hormooninjectie en ik zie iets in zijn ogen dat er eerder nog niet was; angst voor de spuit die ik draag. Waar overigens ook best een flinke naald aan zit.

Als hij mij ziet, is meneer even verward over wat voor dag van de week het is. Is het alweer woensdag-prikdag? Als hypnotherapeut in de dop (ik volg op dat moment de opleiding bij Hypenzo), neem ik mijn kans waar en draag bewust verder bij aan de verwarring door opmerkingen te maken over data, vandaag en morgen en dingen die net wel, of net niet helemaal kloppen. Mijn doel is om een lichte trance te bewerkstelligen. Aan de glazige blik in zijn ogen, zie ik dat het werkt. Ik vertel meneer dat ik niet alleen de prik-zuster ben, maar ook de verhalenzuster en vraag of ik hem een verhaal mag vertellen. Dat mag en ik begin te vertellen over lichamelijke ontspanning en een fijne plek. Zo n fijne plek waar je helemaal jezelf kunt zijn. Een uitgebreide trance inductie is vanwege onze vertrouwensband niet nodig. In no-time is meneer ingecheckt in zichzelf, in zijn eigen veilige binnenwereld.
Terwijl meneer zich laat meevoeren door mijn verhaal vertel ik dat hij iets druk op de buik kan voelen, maar dat het helemaal niet belangrijk is, hij kan gewoon doorgaan met intens genieten van zijn prettige bezigheid op deze fijne plek. Te zien aan zijn afwezige, zachte blik, doet hij dat ook. 

Rustig dien ik de injectie toe in zijn buik terwijl hij doorgaat met genieten op zijn plek. Vervolgens bedenk ik dat meneer eerder had aangegeven dat hij in bed wilde blijven om te rusten en ik besluit om hem niet uit de trance te halen. Laat hem lekker een tijdje genieten in een situatie waarin toch al genoeg ellende voor hem is. Ik vertel meneer dat ik nu weer ga vertrekken. Waarop hij slaperig reageert met: ”He, en mijn prikje dan?” Hij had niks gemerkt! Nadat ik hem gerustgesteld heb dat het echt in orde is, keert hij terug naar zijn fijne, aangename plek en mijn verbijsterde stagiaire en ik vertrekken. Door naar de volgende klant.

*meneer Slomp is een fictieve naam
*meneer is inmiddels overleden
*deze situatie speelde zich ongeveer 4 jaar geleden af tijdens mijn opleiding. Inmiddels ben ik gecertificeerd hypnotherapeut en heb een mooie praktijk waar ik trots op ben. Daarnaast gebruik ik ook vaak hypnotherapeutische technieken in de wijkverpleging en dat levert altijd mooie ervaringen op. Vooral bij pijn, angst, of aanhoudende/onbegrepen klachten kun je echt het verschil maken.